De problemen waren snel uit te leggen, maar door onszelf niet op te lossen. Mijn oudste zoon draait tegenwoordig harde muziek en is op zijn kamer voor mijn vriendelijke roepen niet meer te bereiken. Ook niet voor mijn boze roepen. Als ik zes keer heb geroepen, gegild en geschreeuwd en hij, zich van kwaad bewust, eindelijk in het trapgat verschijnt, ben ik zo boos dat ik vergeten ben wat ik wilde kregen we een oude intercom, drie kastjes met bijbehorende doosjes. Mijn mans gouden handen worden plotseling onwillig als het om electra gaat. Nooit lukt het. "Laten we er gewoon een dure elektricien bij halen" stelt hij voor. Maar een elektricien zegt: "die intercom is oud" en "zesdradige kabel" en "wordt duur" en "beter een nieuwe" Nou, mooi niet! Waarom heb ik niet meteen aan NOPPES gedacht? EROS biedt zich aan voor reparatie van elektrische apparaten. Door de telefoon al geruststellende geluiden. Als ik de plastic tas met de oude intercom laat zien, hoor ik "Wat een mooie, die kunnen ook met elkaar communiceren, dat is bijzonder." Hij gaat op z'n gemak uitmeten hoe alles aangesloten moet worden.
EROS,voor al uw geliefde elektrische huishoudapparaten
Helemaal vanuit Geuzenveld (Amsterdam) komt hij aangefietst. Achterop grote koffer met gereedschap. Verschijnend voor het keukenraam zegt hij handenwrijvend: "de voorrijkosten zijn zes nopjes", om vervolgens in schaterlachen uit te barsten. Emiel oftewel EROS, lost met plezier al je huiselijke elektronische problemen op. Marieke Henselmans (MAHAMANS) maakte een afspraak met deze hartverwarmende 'electronicus'.
Lunch
Meneer Ros bedenkt een truc waardoor er niet eens geboord hoeft te worden. Daar klinkt de toeter waarmee we elkaar boven elke herrie uit kunnen bereiken. "Zal ik een lekkere lunch voor u maken?" vraag ik, in mijn dankbaarheid niet wetend wat ik anders kan aanbieden."Nou, je had het toch ook over een kapotte projector. Zal ik die eerst even doen?" Na een kwartier doet ook de projector het en onder de lunch vertelt EROS iets van zijn verhaal. Hij is electronicus, en als het moet kan hij zelfs computers uit elkaar halen en weer in elkaar zetten. Dat was zijn werk, ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek. Vier jaar geleden kon hij met vervroegde VUT. Eigenlijk wilde hij helemaal niet stoppen. In het begin miste hij de contacten. En toen ging hij bij NOPPES. Hij kan uren vertellen over de klusjes die hij geklaard heeft. De kunstenares die wilde graveren met een antieke tandartsboor die al twaalf jaar stuk was, de bijstandsmoeder tegen wie de monteur had gezegd dat haar wasmachine niet meer was te maken. In een woongemeenschap voor lichamelijk gehandicapten verzint hij allerlei foefjes, zodat de mensen met die ene lichaamsfunctie die ze nog hebben hun eigen knopjes kunnen bedienen. EROS: "Mensen zijn vaak zo blij. Dat er mensen zijn met zo weinig geld, daar wist ik vroeger eigenlijk niks van. Dat ze je dan huilend om de nek vallen als ik die machine weer repareer. Ja, dan hoef ik toch ook niks meer te hebben? Maar ik kan ook zakelijk zijn, hoor."
Opdingen
Of hij nog tips heeft waar iedereen wat aan heeft? "Nou, met zo'n ruilsysteem meedoen, dat kan ik van harte aanraden. En wat ik ook ontdekt heb, je moet niet te veel vragen. Als we met noppes gaan afrekenen, vraag ik altijd heel weinig en dan gaan de mensen 'opdingen' in plaats van afdingen; ze willen me meer geven dan ik vraag! Daar heb ik zo'n plezier in." Als de jongens uit school komen, kan Emiel Ros nog net meemaken wat het effect is van zijn werk. "Eueueueueue!" De zoemer. "Post 1 voor het basiskamp, kunt u mij horen? Ja. Over!" "Ja, hier het basiskamp, ik hoor u luid en duidelijk. Over!" "Hier post 1 weer. Dat wou ik alleen even weten mam. Over en uit! "